Zawierzenie NMP a objawienia Maryjne Rekolekcje – Miesiąc Czwarty – Realizowanie Dzieła
Modlitwa wstęp. Znak Krzyża Świętego. Modli twa do Ducha Świętego: „Przybądź Duchu Święty…”. Rozważanie: W rozważaniach po przed nich miesięcy rekolekcji proponowałem uświadomić sobie swoją słabość, grzeszność. Sugerowałem, gdzie szukać pomocy. Wskazywałem, że u Najświętszej Maryi Panny. Zwracałem uwagę na rangę zaproszenia oddania się Maryi (bo jest to zaproszenie samego Boga!!!). A te raz, chcemy wprowadzić Słowo Boga w czyn: „Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie” (Jk 1,22). Zacznijmy więc – jak było od początku – konkretnie i zdecydowanie realizować dzieło zawierzenia samych siebie Maryi. Proponuję ci, abyś skorzystał w praktyce swojego życia z wzorcowego zawierzenia Maryjnego realizowanego przez objawienia Matki Bożej. Zauważmy, że Maryja w tych że objawieniach (np. z Lourdes czy Fatimy) potrafi ze słabych, nie uczonych – i nierozczytanych w dziełach mistyków chrześcijańskich – ludzi uczynić świętych, dzieci Boga, swoje dzieci, gdy oni zawierzają Jej samych siebie. Bo tak jak sama mówi w jednym z orędzi z Medziugorja: „…pragnę uczynić z was przepiękny bukiet przygotowany na wieczność”. (25.07.1995). Dowodem na prawdę tych słów Maryi jest wyniesienie na ołtarze Pastuszków z Fatimy – oni już są na zawsze oddani Bogu jak bukiet kwiatów. Najświętsza Maryja Panna nie zaczęła świętych spotkań z Widzącymi z Medziugorja od tego, by zaproponować im, aby podejmowali wielkie zobowiązania duchowe. Ukazywania Najświętszej Maryi Panny rozpoczęły się – jak można wywnioskować z relacji Widzących – od otwarcia ich serc na doświadczenie Bożej Miłości przekazanej przez bliskość i czułość Matki Boga. Widzący odkrywają wielką miłość Maryi, Jej piękno (które, jak sama Pani mówi, jest owocem Miłości Boga). Pierwszego dnia, kiedy Widzący widzieli Matkę Bożą z oddali, kiedy właściwe objawienia jeszcze się nie zaczęły, odczuwali po spotkaniu, wieczorem lęk, który chciałby ich „zatrzymać” w „starym życiu”, tak, aby nie podjęli „życia nowego”. Było to tak, jak by ktoś chciał powstrzymać. Widzących przed kolejnymi spotkaniami (które ostatecznie później zmieniły ich życie) z rozpoznawaną już przez nich kochającą Matką. A jednak Miłość Boża zwycięża. Widzący udają się na górę, przełamują strach i rozpoczynają nową drogę życia, wielką przygodę miłości, mającą ich doprowadzić do Komunii serc z Maryją. To rzuca światło na twoje (moje) zawierzenie siebie Maryi. Choć nie objawiła ci (mi) się Najświętsza Dziewica, każdy z nas może (i powinien!) rozpocząć swoje oddawanie się Najświętszej Maryi Pannie nie od formalnych zobowiązań, które podejmiesz wobec Świętej Pani, ale od starań, aby doświadczyć wielkiej miłości Maryi – czyli w gruncie rzeczy – wielkiej miłości Boga. Popatrz, jakie czułe słowa w stosunku do Ciebie (i mnie) wypowiada nasza Matka. Te słowa muszą się przebić do twojego (mojego) kamiennego serca, aby rozpalić ogień miłości w twoim (moim) sercu. Choć może być trudno na początku, jak to jest z zapaleniem ogniska na deszczu, czy zapalaniem lampki podczas silnego wiatru. Nie można jednak zrażać się początkowymi trudnościami. A Maryja wciąż powtarza słowa: „Jestem waszą Matką i kocham was…”(np. 25.05.1995). Od razu mogą mi się nasunąć wątpliwości. Skoro Maryja nie objawiła się – ani mnie ani tobie – więc, nasza sytuacja jest zupełnie inna niż Widzących. Nie objawiła mi się Pani, ale Matka Boża chce mnie wprowadzić w świat Bożej Miłości, więc kieruje słowa: „módlcie się, módlcie się, módlcie się” (25.10.1997). Modlitwa, jako spotkanie z Bogiem i naszą Panią – w porządku codziennym i dostępnym dla każdego – winna się stać przeżyciem podobnym do takich zdarzeń wyjątkowych, jak objawienia, których doświadczają tylko wybrani. Mirjana, której objawienia za kończyły się 25 grudnia 1982 roku doświadczała wówczas, po zakończeniu tych regularnych spotkań z Maryją smutku, określanego nawet jako stan depresyjny. Wprowadzając jednak posłusznie w życie wskazania Matki Bożej, jakim była usilna zachęta do modlitwy, nie tylko z łatwością wyszła ze stanu określanego jako depresyjny, wzniosła się najwyższy stopień dojrzałości duchowej. Dowiadujemy się bowiem od znających ją osób, że: „Wszyscy, którzy znają Mirjanę, mówią, że w jej charakterze i usposobieniu dokonały się ogromne zmiany zewnętrzne, a także i w życiu wewnętrznym dostrzega się w niej znacznie większą dojrzałość”.Proponuję ci (i sobie) w tym miesiącu, abyś (abym) pragnął i starał się o doświadczenie Bożej Miłości, miłości naszej świętej Matki. To stwierdzenie wydaje się niedorzeczne, bo jak można się starać o coś, co w gruncie rzeczy jest łaską Bożą? Istotnie, jeśli Bóg zlituje się nad nami, da nam tę łaskę. Ważne jednak, byśmy pragnęli ją przyjąć i otworzyli nasze serca na Boże dary. Pomocą dla nas może być przykład świętych, którzy podejmowali różne działania, gdyż one, im pomagały przyjmować Boże dary udzielane dzięki łaskawości Boga. Przykładem takich inicjatyw może być propozycja św.Ignacego z Loyoli, który sugerował, aby przed rozpoczęciem medytacji nad Słowem Bożym najpierw bardzo realistycznie wyobrazić sobie scenę przedstawioną przez Słowo Boga, a potem dopiero stopniowo otwierać serce, na to co Bóg chce przekazać człowiekowi. Innym przykładem – jak zaangażowanie człowieka może przyczynić się do owocnego rozlewania się łaski Boga w jego sercu – może być metoda powtarzania świętych wersetów z Pisma Świętego przez mistrzów Modlitwy Jezusowej. Sam czas, który hojnie dajemy wyłącznie Bogu w czasie modlitwy, wyciszenie się, aby uchronić serce od zgiełku świata albo post, który sprzyja skutecznemu działaniu Boga w sercu ludzkim to też ludzkie starania, aby otworzyć się na łaskę Boga. Proponuję ci (i sobie) – w tym miesiącu naszych wspólnie przeżywanych rekolekcji – podjęcie przez nas niezwykle prostych środków, aby odczuć miłość Boga i naszej świętej Matki. Kiedy od rana otworzysz oczy ze snu, od razu pomyśl, że jest przy Tobie (przy mnie) kochająca Niebiańska Matka i staraj się uwierzyć w to całym sercem. Uwierz, że jest przy Tobie Matka, która, chce wziąć twoje sprawy w swoje ręce, aby ci pomóc. Za chwilę już o tym zapomnisz, ale wróć znów do tej pięknej, pierwotnej myśli – jak do aktu strzelistego ciągle powtarzanego – aż w pewnym momencie – bez objawienia się Maryi, doświadczysz Jej Obecności – czego ci życzę. To ćwiczenie w szczególny sposób zastosuj, kiedy na horyzoncie pojawią się arcytrudne sprawy, które w twoim sercu wzbudzają paraliżujący lęk. Nie poddam się lękowi! – pomyśl wtedy – przy mnie jest kochająca mnie Matka, Maryja. Zauważ, że Maryja Królowa Pokoju z Medziugorja kieruje do nas w swoich orędziach słowa, że jest z nami, blisko nas, że chce nam pomóc itp. – tylko, że być może jeszcze nie usłyszałeś tych niebiańskich, ciepłych, wzruszających w swym sercu słów. W tym miesiącu proponuję Ci 1. Oprócz powyższych wskazań, odmawiaj wciąż też akty zawierzenia siebie Najświętszej Maryi Pannie. Staraj się to czynić sercem i z zaangażowaniem. 2. Jako lekturę do czytania i rozmyślania proponuję ci: Traktat o doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny św. Ludwika Grignion de Montfort (przeczytaj w tym miesiącu do końca to dzieło duchowe). 3. W tym miesiącu zachęcam cię też do podjęcia innej, nowej praktyki. Codziennego czytania, przemodlenia i medytacji orędzia Matki Bożej Królowej Pokoju z Medziugorja z ostatniego, bieżącego miesiąca. Jest ono przekazywane każdego (na szczęście jest jeszcze przekazywane!!!) 25. dnia każdego miesiąca przez Mariję Pavlović – Lunetti. Może to już robiłeś, bo orędzie czytałeś, ale czyniłeś to powierzchownie (i może dlatego wydawało ci się ono banalne) więc czyń to inaczej, głębiej, i otwórz swoje serce na głębokie, piękne słowa Matki i tu może doświadczysz JEJ OBECNOŚCI? Na koniec tych rozważań chciałbym, abyś (abym) przemyślał na stępujące słowa Matki Maryi Królowej Pokoju z Medziugorja: „Drogie dzieci! Wzywam was wszystkich, abyście mieli więcej zaufania do mnie i żyli głębiej moimi orędziami. Jestem z wami i wstawiam się za wami przed Bogiem, ale czekam, aby i wasze serca otwarły się na moje orędzia. Raduj cie się, gdyż Bóg was kocha i każdego dnia daje wam możliwość nawrócenia się i pogłębienia wiary w Boga Stworzyciela. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie” (25.05.1994). Chwała Ojcu…
