W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania.

Łk 2, 1-14

Okres adwentu, który poprzedza Świętą Noc Bożego Narodzenia jest czasem oczekiwania w ciszy i przygotowania na nadejście Miłości, oczekiwania na narodzenie Boga w ludzkiej postaci. W tę Świętą Noc otwieramy się na wielką tajemnice betlejemskiej stajenki, gdzie Maryja, która powiedziała swoje ,,Fiat’’ Bogu porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i złożyła w żłobie. W tę noc Bóg z miłości do człowieka stał się jednym z nas.

Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Pasterze udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie.

 Łk 2 , 15-16

Narodzenie Boga w ludzkiej postaci jest momentem przełomowym dla nas wszystkich. Do tego momentu bowiem Bóg kontaktował się z człowiekiem przez swoje słowo; do czasów narodzenia Chrystusa cała historia zbawienia była jednym wielkim aktem komunikacji słownej Boga z człowiekiem.

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga.

J 1, 1-2

Natomiast narodzenie Chrystusa rozpoczęło nową erę komunikacji Boga z człowiekiem. Bóg doszedłszy do przekonania, że Jego słowa  nie są przez człowieka rozumiane i nie przynoszą odrodzenia człowieka, posłał swego Syna, czyli Słowo, które nie było tylko dźwiękiem, ale było Ciałem. Od tego momentu ziemia stała się miejscem cielesnej obecności Boga. Zrodził się nowy kształt więzi Boga z człowiekiem.

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

J 1, 14

Jeżeli tak uroczyście obchodzimy narodzenie Jezusa, czynimy to dlatego, aby dać świadectwo, że każdy człowiek jest kimś jedynym i niepowtarzalnym

(św. Jan Paweł II).

 

„Orędzie to kieruję do każdego człowieka; do człowieka w jego człowieczeństwie. Boże Narodzenie jest świętem człowieka. Rodzi się człowiek. Jeden z miliardów ludzi, którzy się urodzili, rodzą się i będą się rodzili na ziemi. Człowiek, element składowy wielkiej statystyki. Nie przypadkiem Jezus przyszedł na świat w okresie spisu ludności, kiedy cesarz rzymski chciał wiedzieć, ilu poddanych liczy jego kraj. Człowiek, przedmiot rachunku, rozważany w kategorii ilości, jeden wśród miliardów.

I równocześnie jeden, jedyny, niepowtarzalny. Jeżeli tak uroczyście obchodzimy narodzenie Jezusa, czynimy to dlatego, aby dać świadectwo, że każdy człowiek jest kimś jedynym i niepowtarzalnym. Jeżeli nasze statystyki ludzkie, ludzkie katalogowania, ludzkie systemy polityczne, ekonomiczne i społeczne, zwykłe ludzkie możliwości nie potrafią zapewnić człowiekowi tego, aby mógł się narodzić, istnieć i działać jako jedyny i niepowtarzalny, wówczas to wszystko zapewnia mu Bóg. Dla Niego i wobec Niego człowiek jest zawsze jedyny i niepowtarzalny; jest kimś odwiecznie zamierzonym i odwiecznie wybranym, kimś powołanym i nazwanym własnym imieniem”

(Watykan, 25 grudnia 1978 roku).

Nowenna do Dzieciątka Jezus przygotowująca na Boże Narodzenie